სთრით–არტი თბილისში დღეს აღარც არავის უკვირს და არც ეხამუშება, თუმცა კედლების იმგვარად მოხატვა, რომ თვითგამოხატვასა და ხულიგნობას შორის წონასწორობა დაიცვა, არც ისე ადვილი საქმეა. ნინა ხურცილავა ერთ-ერთი მათგანია, ვინც ამას ახერხებს.
თვითონ ფიქრობს, რომ ნამდვილი სთრით–არტი სწორედ ხელოვნებისა და ვანდალიზმის ზღვარზე დაცული წონასწორობაა. ამბობს, რომ ამგვარად შეუზღუდავი დიალოგი აქვს საზოგადოებასთან და ნაცრისფერ გარემოს აფერადებს.